…këtë fjalë prej nuri të çiltër
të kufirit mes tempullit të dashurisë
dhe tempullit të diturisë
aty ky pulson germa dhe numri,
fryma bojëylber dhe vibrimi
si takti i fundit i zemrës para fanitjes
po e more,
në ta mbajtë kupa e lashtë
prej terrakote të plasaritur,
sall një ahhh ta lëshosh
do të jehojë përtej botës
që i thonë Njeri,
Se jemi duke hyrë zbathur
në udhën blu që është një
nga gogoplex flatrat të Khodamit
më të afërt me “Burimin e Pashterrshëmtë Dashurisë”-
-Ky pra është Zoti im o i hutuar
jo ai plaku me mjekër të bardhë
që ndëshkon mëkatarët e shpërblen
të devotshmit ekstrem
as korrësit e esencave njerëzore
prej yjësive tjera që na kultivojnë
si farë mustarde dhe habiten
përse luani frikohet nga këndezi
dhe pse burri i frikohet gruas
