Olivera Stankovska was born in 1963 in Skopje, R.Macedonia.
Author of the poetry collection” A Conversation with life” ,which brings an award-Beacon Literary for 2013, and new unpublished “Playing with life”.
As author of poetry which has been translated into English, receives an award ACE Poet from Axlepin Publishing website – “Unite and Diverzity in the ARTS” – 2013.
Her poetry finds a place beyond the limits, in the collection “Vrshachki poetic meetings” 2015 and 2016 in Р.Serbien, and other poetic meetings.
In her free time she is occupied with painting on porcelain, glass and amateur photography. She has received a certificate of gratitude and recognition by the Handicraft Chamber of Macedonia.
She lives and works in Kriva Palanka, R.Macedonia.
Olivera Stankovska – Kriva Palanka, R.Makedonija
e-mail ostankovska@yahoo.com
Биографија
Оливера Станковска е родена 1963 год. Во Скопје, Р.Македонија.
Автор е на збирката поезија „Разговор со животот“, која носи награда- Книжевен светилник за 2013 год и нова необјавена „Во игра со животот“.
Како автор на поезија која е преведена на англиски јазик добива награда ACE Poet from Axlepin Publishing website – “Unite and Diverzity in the ARTS” – 2013.
Нејзината поезија наоѓа место и надвор од границите, во зборникот „Вршачки поетски средби“ 2015 и 2016 во Р.Србија и на други поетски средби.
Во нејзиното слободно време таа се занимава со сликање на порцелан,стакло и аматерско фотографирање . Има добиено благодарница и признание од страна на занаетчиската комора на Р.Македонија.
Живее и работи во Крива Паланка, Р, Македонија.
Оливера Станковска – Крива Паланка, Р.Македонија
e-mail ostankovska@yahoo.com
Кругот на љубовта
Убавината околу нас
раѓа љубов,
љубовта ја впиваат очите,
очите даруваат погледи,
погледите го говорат
она што го премолчува тишината,
тишината ја шири љубовта
вгнездена во убавината околу нас-
убавината е љубов или љубовта е убавина!?
Дел од душата
Кога животот ја грицка душата
како црвот зрелото јаболко,
тешко воздивнувам пред прашањето:
кој дел од душата останува?
Дали оној што носи гнилеж
кој тлее и полека согорува
чекајќи го тажното ехо на камбаните,
или
она мало, но значајно парче
од кое се‘ уште извираат чудни сили
кои во одекот на гласот
се прикрадува во длабоката тишина
и се‘ уште прелистува слики,
преслушува зборови недоречени,
болки непрежалени
и населува мигови
во кои солзата се колеба
да го започне своето патување
од аголот на окото
за да не‘ оживее со насмевка
за благи сеќавања
и топли спомени,
И со насмевка блага, тогаш
тивко се прашувам:
Дали солзите ги лечат раните,
ги премиваат нивните траги
или се само оддишка на мигот!?
Љубовта наша непресушна
Сега, кога снагата ја губам
милостина
од твоето срце барам
да ме вивне до белите облаци,
да ја исткае љубовта наша непресушна
на синиот небесен свод –
помеѓу времето и просторот,
помеѓу болката и задоволството,
кои одвреме навреме
се поигруваат со душите наши.
Милостина
од душата моја бараш,
сега, кога снагата ја губиш
и храброст имаш да го прифатиш
она што неможеш да го промениш.
Раце си подаваме,
дланките си ги преклопуваме
и љубовта наша цврсто ја стегаме
в молитвата
која од Божјиот глас ја бараме.
Љубовта е вечна
Единствен мој,
љубовта не умира,
таа никогаш не умира.
Во нејзина чест да затанцуваме со животот,
да чекориме со перото
во книгите на воздишките
и се со нас да започнува и да завршува.
На изгреј сонце, јас
мечтите немирни ќе ги поканам-
венец од зборови да сплетеме
и низ шепотот со него да те закитам.
Ти,
на зајдисонце
соновите ќе ги гушнеш,
од напластеното минато ќе ги пробудиш
и со боите на животот
ликот мој, со зборови ќе го насликаш.
Та понесени од љубовна магија
таму некаде-
во безвременскиот простор,
каде далечината е блиска,
а невозможното е можно,
стиховите ќе се сретнат
и како две звезди од различни неба
созвездие и судбина ќе бидат.
и тогаш, времето ќе запре,
а ние повторно ќе се родиме.
Не, единствен мој,
љубовта никогаш не умира.
Circle of love
The beauty around us
gives birth to love,
love is soaked up by the eyes,
eyes bestow glances,
eyes speak when silence is quiet,
silence spread love
nestled in the beauty around us-
beauty is love or love is beauty!?
Part of the soul
When the life
nibbles the soul
as the worm the ripe apple
(outside pink, inside rotten)
I’m having a deep sigh in front of the question:
Which part of the soul does it stay?
That one which brings rottenness
and inhabits inside the lifeless body
with overcame life instincts
which smoulders and combusts slowly
only waiting for the echo of the church bells
or
that small but important part
where there is still strange powers’ string from
which in the echo of the voice
which hides in the deep silence
still looks through pictures
examines unspoken words
not getting over sorrows.
And inhabits moments
when the tear doubts
to start its own journey
from the corner of the eye
throughout the furrows of the faded face
from the corner of the thirsty lips
to revive to the smile
for mild memories
and warm unforgettable remembrances
and with mild smile
I’m asking myself quietly
Do the tears cure the wounds
wash through their prints
or
is the only a rest in a part of moments?
Our endless love
I’m looking for charity
from your heart
now
when i’m losing my power
to take me high in the sky
to weave our endless love
into the blue sky
between time and place
between pain and pleasure
which time to time
plays with our souls
You are looking for charity
inside my soul
now when you are losing your power
and courage
to accept
the things you cannot change
We gave our hands
and we fold palms
we tight our love strong
with the pray
when we are searching it from God’s voice.
Love is eternal
My only,
love does not die,
love never dies.
In her honor
let is dance with life,
let is walk with the stylus in the books of sighs
and everything to begins and ends with us.
At sunrise, I will invite the restless imaginins-
to twine a wreath with words
and through whisper to adorn you with.
At sunset, you will cuddle the dreams
and woke them up from the layered past,
and with the colors of life,
you will paint my visage with words.
Somewhere camed away by love spell-
in a timeless space, where the distance is close
and the impossible is possible,
the verses will meet like two stars from different skies,
and they will be constellation and destiny.
And then, the time will stop
and we will be re-born again.
But no my only,
love never dies.
Photos below are done by Brendan Banko- Slovenia
